زاگاه- در روزهای گذشته بسیاری از استفادهکنندگان از برنامههای ردگیری قاعدگی و کارشناسان حریم خصوصی نسبت به اینکه چگونه دادههای جمعآوریشده از برنامههای ردیابی چرخه قاعدگی زنان، به همراه سایر برنامهها، میتواند به طور بالقوه برای مجازات افرادی که به دنبال پایان خودخواسته بارداری هستند استفاده شود، ابراز نگرانی کردهاند.
در چند روز گذشته و پس از حکم دادگاه عالی آمریکا بر ممنوعیت سقط خودخواسته جنین و لغو قانون «رو در برابر وید»، بسیاری از کاربران در توییتر و دیگر شبکههای اجتماعی، می نویسند که« اگر ساکن آمریکا هستید و از این برنامهها استفاده میکنید، همین امروز آن را پاک کنید.» دامنه این نگرانیها تا حدی بوده است که اکانتهای متعددی نیز با همین عنوان Delete Your Period Tracking App در شبکههای اجتماعی باز شده است. زنان مینویسند «این پارانویا نیست. همین حالا هم ایالتها به اطلاعات شما در این برنامهها دسترسی دارند. اگر شما در حالی که پریودتان عقب افتاده، سفر کنید میتوانید به دلیل سقط جنین مورد محاکمه قرار بگیرید.»
امروزه میلیونها نفر برای کمک به ردیابی چرخه قاعدگی خود از اپلیکیشنها استفاده میکنند. از جمله Flo که خود را به عنوان محبوبترین برنامه رصد پریود معرفی میکند و ۴۳ میلیون کاربر فعال جمعآوری کرده است. یا اپلیکیشن دیگری به نام Clue که ادعا میکند ۱۲ میلیون کاربر فعال ماهانه دارد. دادههای سلامت شخصی ذخیره شده در این برنامهها از جمله محرمانهترین اطلاعاتی است که یک فرد میتواند به اشتراک بگذارد و یا از آنها حرفی بزند. برنامهها میتوانند زمان توقف و شروع قاعدگی و زمان توقف و شروع بارداری را نشان دهند. حالا این امر متخصصان حفظ حریم خصوصی را حساس کرده است، زیرا این داده ها – چه احضار شود و چه به شخص ثالث فروخته شود – میتواند برای نشان دادن اینکه شخصی سقط جنین داشته یا در حال انجام آن است مورد استفاده قرار گیرد.
لیدیا ایکس. ز. براون، مشاور سیاستگذاری در پروژه حریم خصوصی و داده در پروژه میگوید: «ما نگران این هستیم که وقتی شرکتهای خصوصی یا دولت بتوانند به دادههای بسیار حساس در مورد زندگی و فعالیتهای مردم دسترسی پیدا کنند، چه اتفاقی میافتد؟ به خصوص زمانی که این دادهها میتواند افراد آسیبپذیر و به حاشیه راندهشده را در معرض خطر و آسیب واقعی قرار دهد». موسسه «Guttmacher» یک گروه تحقیقاتی که از حقوق پایان خودخواسته بارداری حمایت میکند، پیشبینی کرده بود که اگر دادگاه عالی بخواهد «رو در برابر وید» را لغو کند، حداقل ۲۶ ایالت «مطمئنا یا احتمالاً» پایان خودخواسته بارداری را ممنوع خواهند کرد.
دو روز پس از اینکه نظر دادگاه عالی برای اولینبار توسط «پولیتیکو» افشا شد، قانونگذاران در لوئیزیانای آمریکا لایحهای را ارائه کردند که سقط جنین را به عنوان یک نوع قتل طبقهبندی میکند. ایالت میسوری نیز تقریباً تمام سقط جنینها را به دنبال تصمیم دادگاه عالی ممنوع کرد.
ایوان گریر، مدیر گروه مدافع حقوق دیجیتال Fight for the Future، میگوید اپلیکیشنهای پریود تنها راههایی نیستند که میتوان از فناوری برای اتصال افراد به سقط جنین استفاده کرد. او میگوید: «اگر شخصی در اتاق انتظار کلینیکی که خدمات سقط جنین ارائه میدهد نشسته باشد و در حال انجام یک بازی با تلفن خود باشد، ممکن است آن برنامه، دادههای مکان را جمعآوری کند. هر برنامهای که اطلاعات حساسی درباره سلامتی یا بدن شما جمعآوری میکند باید سطح بیشتری از بررسی را طی کند.»
براون میگوید که تاریخچههای جستجو در مرورگرهای اینترنتی نیز میتوانند شناسایی شوند. گروههای فعال – صرف نظر از اینکه از چه چیزی حمایت میکنند – ممکن است سعی کنند مجموعه دادهای بخرند که نشان دهد افراد در کجا به دنبال اطلاعات مربوط به پایان خودخواسته بارداری بودهاند.
به گفته براون، این اطلاعات میتواند برای تبلیغات طمعکارانه استفاده شود، اما همچنین میتواند راهی برای شهروندان معمولی باشد تا علیه شخص دیگری که به دنبال انجام سقط خودخواسته جنین است، گزارش ارسال کنند. با توجه به قانون جدید جنجالی سقط جنین که به نام SB 8 شناخته میشود، این امر به ویژه در تگزاس میتواند خطرناک باشد. این قانون به محض اینکه ضربان قلب قابل تشخیص باشد -معمولا حدود شش هفته -سقط جنین را ممنوع میکند. همچنین از طریق پرداخت ده هزار دلار به هر کسی که شکایتی موفق علیه یک ارائهدهنده سقط جنین انجام دهد، به شهروندان این اختیار را میدهد که خود به اجراکنندگان این حکم ممنوعیت تبدیل شوند.
براون میگوید: «هرکسی میتواند با خرید این دادهها از شرکتی که قبلاً آنها را جمعآوری کرده، اطلاعات را به دست بیاورد.»
همکاری اپلیکیشنها با مجریان قانون در طول تحقیقات جنایی غیرمعمول نیست. (اغلب در مورد تصاویر سوءاستفادهکننده از کودکان). وقتی سقط جنین جرم اعلام شود، دادههای ردیابی پریود هم میتواند به هدفی برای ناظران تبدیل شود. به گفته آندریا فورد، محقق دانشگاه ادینبورگ، همه اینها خطمشیهای حفظ حریم خصوصی برنامهها را بسیار مهم میسازد، اما وقتی صحبت از حریم خصوصی به میان میآید، این سیاستها میتوانند مبهم و پیوسته در حال تغییر باشند.
سال گذشته، کمیسیون تجارت فدرال با برنامه محبوب باروری و ردیابی قاعدگی که ادعا میشد کاربران را در مورد افشای دادههای سلامت شخصی آنها گمراه کرده است، به توافق رسید. این توافق به دنبال تحقیقات وال استریت ژورنال در سال ۲۰۱۹ انجام شد که نشان داد این برنامه زمانی که کاربر پریود میشود یا به برنامه اطلاع داده است که قصد باردار شدن را دارد به فیسبوک اطلاع میدهد. طبق این توافقنامه، FTC گفت «فلو» باید یک بازبینی مستقل از سیاست حفظ حریم خصوصی خود داشته باشد و قبل از به اشتراک گذاشتن اطلاعات سلامت شخصی، مجوزهای کاربر را دریافت کند. اگرچه در نهایت و تا به این لحظه، فلو هیچ تخلفی را به عنوان بخشی از توافق نپذیرفته است.
فلو طی بیانیهای به NPR گفت: «قاطعانه معتقد است که دادههای مربوط به سلامت زنان باید همیشه با نهایت حریم خصوصی و مراقبت حفظ شود، به همین دلیل است که ما دادههای بهداشتی را با هیچ شخص ثالثی به اشتراک نمیگذاریم.» این شرکت اضافه کرد که یک ممیزی خارجی و مستقل از حریم خصوصی که در ماه مارس انجام شد «تایید کرد که هیچ شکاف یا ضعفی در شیوههای حفظ حریم خصوصی ما وجود ندارد.»
در بیانیه قبلی به NPR، برنامه ردیابی دوره Clue گفته بود: «هر اطلاعاتی که در Clue در مورد بارداری، از دست دادن بارداری یا پایان خودخواسته بارداری ردیابی میکنید، خصوصی و ایمن نگه داشته میشود.» این شرکت اعلام کرد که به عنوان یک شرکت اروپایی موظف به اعمال «حفاظتهای ویژه» برای دادههای بهداشت باروری، طبق قانون اروپا است.
کمی قبل از اینکه دادگاه عالی «رو در برابر وید» را لغو کند، Clue گفت که به حفاظت از دادههای سلامت باروری کاربران متعهد است. Clue همچنین روز پنجشنبه و در پی بالاگرفتن نگرانیهای کاربران آمریکایی خود، در بیانیهای گفت: «درک این نکته مهم است که قوانین اروپا از دادههای بهداشتی حساس جامعه ما محافظت میکند.» آنها در توییتی نیز نوشتند:« پیام ما به کاربرانمان در آمریکا این است که نگرانی شما را درک میکنیم و میخواهیم به شما اطمینان بدهیم که دادههای شما در مورد بارداری و یا سقط جنین نزد ما محفوظ و ایمن است.»
با وجود چنین تعهداتی، جیسون هانگ، استاد دانشکده علوم کامپیوتر دانشگاه کارنگی ملون، هشدار میدهد که دادههایی که کاربر در یک برنامه ردیابی دوره قاعدگی وارد میکند میتواند بسیار فراتر از تلفن یا آن برنامه، برسد.
هانگ میگوید: «درک نحوه استفاده از دادههای شما و مکان اشتراکگذاری آنها واقعاً سخت است، زیرا ممکن است افراد ثالث زیادی وجود داشته باشند و آن اشخاص ثالث نیز میتوانند به اشخاص ثالث دیگر بفروشند. اطلاعات شما در این مرحله در واقع میتواند در سراسر شبکه باشد و ردیابی آنچه در حال وقوع است واقعا دشوار است.»
فورد میگوید یک محاسبه هزینه-فایده در این زمینه وجود دارد که برای هر کاربر متفاوت است و تا حد زیادی به محل زندگی شما و قوانین آن بستگی دارد. او میگوید: «اگر در ایالتی زندگی میکردم که سقط جنین به طور فعال جرمانگاری میشد، از ردیاب پریود استفاده نمیکردم. اما برای کسانی که تصمیم میگیرند دادههای خود را به صورت آنلاین ثبت کنند، ممکن است گزینههایی وجود داشته باشد که چندان خطرناک نباشند. فورد میگوید برنامههای ساخته شده با یک مدل غیرانتفاعی میتوانند حریم خصوصی بیشتری ارائه دهند.»
هانگ میگوید اپلیکیشنهای پولی میتوانند بهتر باشند، زیرا احتمال ردیابی کاربران کمتر است و نیازی به جمعآوری دادههای تبلیغاتی ندارند. هونگ همچنین به کاربران توصیه کرد که برچسبهای مرتبط با حریم خصوصی اپل را مطالعه کنند برچسبهایی که برای نشان دادن نحوه استفاده از دادههایشان به کاربران طراحی شدهاند.
گریر توضیح می دهد برنامههایی که دادهها را به صورت محلی ذخیره میکنند نیز ارجح هستند، زیرا وقتی دادهها به صورت محلی ذخیره میشوند، کاربر مالک آن است نه شرکت. او میگوید: «اگر پلیس به دادههای ذخیرهشده در دستگاه کاربر علاقهمند است، به حکمی نیاز دارد که در رده قانونی بالاتری نسبت به احضاریه قرار دارد. اما اگر دادهها در فضای ابری و متعلق به یک شرکت باشد، برای دسترسی به دادهها فقط یک احضاریه لازم است.» در نهایت، فورد میگوید مطمئنترین گزینه ممکن است قدیمیترین گزینه است: «ردیابی دوره قاعدگیتان روی کاغذ». اگر میخواهید ایمن باشید، از یک تقویم کاغذی استفاده کنید.
منبع: NPR