زاگاه- یافتههای تحقیقی جدید نشان میدهد در حالی که ترکهای پوستی عموما به بارداری ربط داده میشوند، ماندگاری ترکهای پوستی منجر به احساس شرم در افراد باردار میشود و بر بارداری و کیفیت آنها تاثیر منفی میگذارد. پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان با بیش از ۱۰۰ فرد باردار که دچار ترک پوستی شده بودند مصاحبه کردهاند. ۷۵ درصد از پاسخدهندگان اعلام کردهاند که ترکهای پوستی واضح و مشخصی دارند و بیش از یک سوم گفتهاند که این ترکهای پوستی موجب احساس شرم و خجالت در آنها شده است.
دکتر فرانک وانگ، نویسنده ارشد مقاله میگوید: «زنان بابت ماندگاری این ترکها بسیار نگران بودند و این نگرانیها عموما به احساسات منفی منجر میشود. زنانی که گزارش دادند بابت ترکها دچار احساس شرم شدهاند، نیز بیشتر احتمال دارد که بخشهای دیگر زندگیشان تحتتاثیر قرار بگیرد. برای مثال در حوزههایی مانند انتخاب لباس و پوشش، فعالیتهای اجتماعی و اعتماد به نفس.»
دکتر وانگ از ۱۵ سال پیش مطالعه روی ترکهای پوستی را آغاز کرده است. نتایج مطالعهای دیگر که در ژورنال بینالمللی درماتولوژی زنان منتشر شده نشان میدهد ماندگار شدن ترکهای پوستی برای ۷۵ درصد از زنان باردار مصاحبهشده یکی از مهمترین دغدغهها بوده است. وانگ توضیح میدهد که شواهد علمی ناچیزی مبنی بر قابل درمان یا پیشگیری بودن کامل ترکهای پوستی وجود دارد. هیچکدام از مداخلات و شیوههای پیشگیری و درمان به طور کامل ترکها را از بین نمیبرد و این شیوهها بعضا بسیار پرهزینه هستند.
ضرورت عادیسازی ترکهای پوستی
مگان لاولر، پزشک، استاد دانشگاه واشنگتن و از دیگر محققان این پژوهش میگوید ایجاد ترک پوستی یا نگرانی از بوجود آمدن آن از عوامل موثر در افسردگی و اضطراب در دوران پیش از زایمان است و از هر هفت زن یک زن را در دوران بارداری یا پس از زایمان تحت تاثیر قرار میدهد. لاولر ادامه میدهد: «افسردگی بارداری یا افسردگی پس از زایمان اگر کنترل یا درمان نشود میتواند عواقب شدیدی داشته باشد. باید توجهات را نسبت به آثار روانی ترکهای پوستی برای زنان باردار جلب کنیم تا بتوانیم اختلالات روانی دوران بارداری و پس از زایمان را شناسایی و درمان کنیم.»
سامانتا شاو، پزشک و مشاور بارداری و زایمان معتقد است که پزشکان و کادر سلامت باید هنگام ارزیابی سلامت و رفاه والدین، درباره چالشهای فیزیکی و روانی آنها پرسش کنند زیرا افراد بهندرت بهطور خودجوش از این دغدغهها صحبت میکنند. چراکه این دغدغهها با احساس شرم و خجالت پیوند خورده است: «ما باید از افراد درباره تحولات بدنی در دوران بارداری و زایمان بپرسیم و برای این موضوع اهمیت ویژهای قائل شویم تا درمان آنها کوتاهی نکنیم.»
تیموتی جانسون، پزشک و استاد دانشگاه میشیگان میگوید: «ترکهای پوستی همواره موضوعی بوده که توسط زنان پنهان شده و صحبت چندانی از آن به طور عمومی به میان نیامده است. زنان باردار هرهفته در کلینیک با من درباره این دغدغه صحبت میکنند. باید این استیگما را به چالش بکشیم و درباره این موضوع حرف بزنیم. بسیاری از زنان میگویند ترک پوستی بیش از دیگر اختلالات پوستی مانند آگنه یا اگزما، برای آن فشار روانی به همراه داشته است. بواسطه این پژوهش ما قصد داریم که این مسئله را عادیسازی کنیم و از بار روانی آن بکاهیم.»
مواجهه فمینیستی با ترکهای بدن
دکتر وانگ که به مطالعه مولکولی ترکهای پوستی ادامه میدهد معتقد است که افراد بسیاری با این مسئله دستبهگریبانند و به همین دلیل باید توجه و بودجه مالی مکفی به این تحقیقات اختصاص بگیرد تا شیوههایی موثر برای پیشگیری یا درمان کامل ترکهای پوستی ابداع شوند. با یک جستوجوی اینترنتی ساده با انبوهی از مطالب «چگونه ترکهای پوستی را از بین ببریم»، «چگونه خطوط ناخوشایند بدن را پنهان کنیم؟» و طیف گستردهای از تجویزات و محصولات و انواع اقسام پمادها و کرمها مواجه میشویم. درحالیکه برخی محققان و پزشکان برای مواجهه با این مسئله به دنبال بسط مطالعات و افزایش بودجههای تحقیقاتی برای از بین بردن ترکهای پوستی هستند، جنبش فمینیستی در دهههای اخیر از طریق آگاهیبخشی سعی در عادیسازی تحولات جسمانی بارداری و بدنهای پس از زایمان داشته و انتظارات و استانداردهای غالب زیبایی را به چالش کشیده است.
زنان بسیاری با به اشتراک گذاشتن تصاویر بدون فیلتر و ادیتنشده تلاش کردهاند با این استیگما مقابله کنند و از بار روانی استانداردهای زیبایی و ضرورت بینقص بودن بر روی زنان بکاهند. زنان ترکهای بدن خود را نه تنها به نمایش گذاشتند بلکه از دوستداشتن آنها بهعنوان بخشی از وجود و تاریخ بدن خود نوشتند، بعنوان نشانی از تولد وجودی دیگر و …. یافتههای مطالعه اخیر نشان میدهد علیرغم تمامی کوششهای فمینیستی، کارزارها و آگاهیبخشیها، همچنان افراد بسیاری بابت ترکهای پوستی حاصل از بارداری احساس شرم میکنند و عدهای حتی دچار عواقب روانی میشوند.
منبع: