توهم نیست، پریود ممکن است افسردگی شما را تشدید کند!
دستمالهای سفید، دستمالهای سبز: ریشههای فمینیستی
۱۶ آبان ۱۴۰۴
زاگاه- بر اساس دادههای مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) که بر پایهٔ پرسشنامهای خوداظهاری است، از هر شش زن در ایالات متحده، یک نفر دچار افسردگی است. پژوهشهای جدید نیز تأیید میکنند آنچه بسیاری حدس میزدند درست است: علائم افسردگی اغلب درست پیش از شروع قاعدگی شدت مییابد. این وضعیت تشدید پیشقاعدگی افسردگی (Premenstrual Exacerbation یا PME) نام دارد، و پژوهشها نشان میدهند که تا ۵۸ درصد از افرادی که دچار افسردگی هستند و پریود میشوند ممکن است آن را تجربه کنند.
دکتر جکلین راس، روانشناس بالینی دارای مجوز از کلینیک اختلالات پیشقاعدگی شیکاگو، میگوید: «ممکن است فرد دچار تشدید احساس غم، احساس گناه یا بیارزشی، یا از دست دادن علاقه و لذت در دوران پیش از قاعدگی شود». در تازهترین پژوهش منتشرشده در نشریه BMJ Mental Health مشخص شد زنانی که افسردگی داشتند و علائم خود را ثبت میکردند، پایینترین سطح خلقوخو را از سه روز پیش از شروع تا دو روز پس از آغاز پریود تجربه کردهاند.
تفاوت PME با سایر اختلالات پیشقاعدگی
تشدید پیشقاعدگی افسردگی (PME) با سندرم پیشقاعدگی (PMS) که شناختهشدهتر است، تفاوت دارد.
- سندرم پیشقاعدگی (PMS): معمولاً با علائم جسمی مانند درد، نفخ و گرفتگی عضلات، و علائم احساسی مانند اضطراب و نوسانات خلقی همراه است که در روزهای منتهی به پریود بروز میکند.
- تشدید پیشقاعدگی افسردگی (PME): علائم اصلی همان افسردگی موجود فرد هستند که در دورهٔ پیش از قاعدگی شدت میگیرند، نه اینکه علائم جدیدی مانند PMS ظاهر شوند.
با این حال، هر دو وضعیت PME و PMS زیر چتر کلی «علائم احساسی پیشقاعدگی» قرار میگیرند.
PME در مقابل اختلال دیسفوریک پیشقاعدگی (PMDD)
PME بهراحتی میتواند با اختلال دیسفوریک پیشقاعدگی (PMDD) اشتباه گرفته شود که نوعی اختلال خلقی است و میتواند در میانهٔ چرخهٔ قاعدگی باعث افسردگی، خشم و تحریکپذیری شود.
PMDD تاکنون بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است و در سال ۲۰۱۳، در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) گنجانده شد.
به گفتهٔ کارشناسان، تفاوت اصلی بین PME و PMDD چندان در نوع یا شدت علائم نیست، بلکه در این است که در فاز فولیکولی چرخه قاعدگی چه اتفاقی میافتد.
- در مورد PMDD: فرد معمولاً در فاز فولیکولی (که از روز اول قاعدگی تا زمان تخمکگذاری ادامه دارد) هیچ نشانهای از افسردگی ندارد. سپس، علائم «مثل زدن کلید چراغ ناگهان ظاهر میشوند» و چند روز پس از شروع قاعدگی نیز «به همان سرعت ناپدید میشوند».
- در مورد PME: این وضعیت «بیشتر شبیه یک دکمهٔ تنظیم صدا است». چون در این حالت یک اختلال زمینهای، در این مورد، افسردگی، از پیش وجود دارد، «علائم همیشه حضور دارند، اما شدت آنها بالا میرود».
PME فاقد معیارهای تشخیصی رسمی است، و بیماران بر اساس اختلال زمینهایشان تشخیص داده شده و درمان میشوند.
چگونه PME را تشخیص دهیم؟
افرادی که تشخیصهای روانپزشکی دیگری دارند نیز ممکن است علائمشان با چرخهٔ قاعدگی تشدید شود. دکتر راس میگوید که ممکن است فرد تقریباً در هر اختلال سلامت روان دچار PME شود، از جمله اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)، اختلالات خوردن و اختلال اضطراب فراگیر (GAD).
در PME مربوط به افسردگی معمولاً علائم شما در فاز لوتئال، یعنی ۷ تا ۱۴ روز پیش از شروع قاعدگی، بدتر میشود. بر اساس گفتههای انجمن بینالمللی اختلالات پیشقاعدگی (IAPMD):
- ممکن است در این دوره احساس غم عمیقتر داشته باشید.
- خستگی و کنارهگیری اجتماعیتان ممکن است بیشتر از دیگر زمانهای چرخه باشد.
- همچنین افکار آسیبزدن به خود و تمایلات خودکشیگرایانه نیز میتوانند در این زمان افزایش یابند.
- علائم معمولاً پس از شروع قاعدگی به حالت پایه خود برمیگردند.
دلیل PME: یک باور غلط رایج این است که PME ناشی از عدم تعادل هورمونی است. اما به گفتهٔ دکتر راس: «در واقع، مشکل این نیست که هورمونها نامتعادل هستند، بلکه این است که مغز شما نسبت به نوسانات طبیعی هورمونها در چرخهٔ قاعدگی حساسیت غیرعادی دارد».
راهکارهای مدیریت PME
اگر فکر میکنید ممکن است دچار PME باشید، این اقدامات را در نظر بگیرید:
۱. علائم خود را پیگیری کنید
اگر به نظر میرسد افسردگیتان در روزهای پیش از پریود بدتر میشود، ابتدا بهمدت دو چرخهٔ قاعدگی، هر روز وضعیت روحی خود را یادداشت کنید تا الگوها مشخص شوند. ثبت روزانه و آیندهنگر لازم است، چرا که گزارشدادن علائم بر اساس حافظه همیشه قابلاعتماد نیست.
۲. با یک ارائهدهندهٔ خدمات درمانی ارتباط برقرار کنید
اگر به پزشک خود بگویید که افسردگیتان در حوالی قاعدگی شدیدتر میشود، او باید حرف شما را باور کند و سپس با نظارت بر علائم به شما کمک کند. اگر یک ارائهدهندهٔ خدمات درمانی حرفتان را نادیده گرفت، پزشک دیگری پیدا کنید.
۳. کار با یک درمانگر را در نظر بگیرید
دکتر راس توصیه میکند از روشهای زیر استفاده شود:
- درمان پذیرش و تعهد (ACT)
- درمان دیالکتیکی رفتاری (DBT)
- درمان شناختی–رفتاری (CBT)
بهتر است درمانگرتان با شما کار کند تا مهارتهای مقابلهای را متناسب با چرخهٔ قاعدگیتان تنظیم کنید، تا در روزهایی که آسیبپذیرتر هستید، آمادگی بیشتری داشته باشید.
افسردگی
مهارکنندههای بازجذب سروتونین (SSRIs) «درمان خط اول برای علائم احساسی پیشقاعدگی هستند» و میتوانند یک نقطهٔ شروع خوب باشند. برخی پزشکان ممکن است در روزهایی که شدت علائم بالاتر است، دوز دارو را کمی افزایش دهند.
قرصهای خوراکی جلوگیری از بارداری نیز میتوانند «گزینهٔ درمانی قابل بررسی» برای PME باشند، اگرچه رویکرد واحد و قطعی برای همه وجود ندارد.
۵. فعالیتهای آرامبخش را در برنامه قرار دهید
فهرستی از فعالیتهای آرامبخشی که دوستشان دارید تهیه کنید، و سپس در روزهایی که علائم شدیدتر هستند تلاش کنید حداقل یکی از آنها را انجام دهید. این کار میتواند کمککننده باشد.
در نهایت، مهمترین نکته این است که هیچکس نباید در سکوت از افسردگی رنج بکشد. کمک در دسترس است. آیزنلور-مول میگوید: «اگر زنی هستید که افسردگی دارید، در خطر بیشتری برای تجربهٔ این تغییرات حساسیت هورمونی قرار دارید، و منطقی است که علائم خود را پیگیری کنید تا ببینید آیا شما هم یکی از این افراد هستید یا نه».
منبع: واشنگتن پست
