چرا مادر نشدن رسوایی است؟
محدودیت‌های قانون: سقط جنین در خاورمیانه و شمال آفریقا
۱۷ اسفند ۱۴۰۰
داستان یک پرستار: ما اینجا سقط جنین انجام می‌دهیم
۰۹ فروردین ۱۴۰۱
پاندمی سبب شده عده‌ای به این موضوع فکر کنند که آیا واقعا بچه می‌خواهند یا نه. اما گزینه‌های کاربردی برای کسانی که نداشتن فرزند را انتخاب می‌کنند، همچنان محدود است.
زاگاه- «سو»، مربی و طراح رقص کوئینزلندی از ۱۵ سالگی می‌دانست که نمی‌خواهد بچه‌دار شود. او هرگز از این تصمیم پشیمان نشده است. در ۲۴ سالگی، به پزشک زنان مراجعه و برای اولین‌بار درخواست بستن لوله‌های رحمش را مطرح کرد، او به دلیل استفاده از داروهای هورمونی پیشگیری از بارداری دچار عوارض جانبی ناخوشایندی شده بود. تجربه او باعث شد که دیگر هرگز تمایلی برای مراجعه به پزشک متخصص نداشته باشد.
سو توضیح می‌دهد: «او حتی تلاش نکرد که به نظر من احترام بگذارد و بسیار تحقیرآمیز با من برخورد کرد. بعد هم اصرار کرد که معاینه داخلی انجام دهد، درحالی که من نیازی نداشتم. الان می‌فهمم که بی‌احترامی او به من، در کنار تخلف او یعنی انجام معاینه‌ای که آمادگی‌اش را نداشتم، منجر به ترومایی دائمی در شده است.»
مقاله‌ای که در ماه آوریل توسط وکیلی به نام «جاشوا تیلور» در مجله حقوق پزشکی منتشر شد، توضیح می‌دهد که زنان استرالیایی تمایل دارند برای تنظیم خانواده، نگرانی‌های پزشکی مانند کاهش درد، یا دلایلی مانند آسایش و راحتی و یا عدم تمایل به داشتن قاعدگی، به روش‌هایی مانند بستن لوله و هیسترکتومی دسترسی داشته باشند.
تیلور نوشته است: «زنان بطور معمول از دسترسی به این روش‌ها محروم می‌شوند، به خصوص اگر سنشان کم باشد و هنوز بچه‌دار نشده باشند. چنین سیاست‌هایی عمدتا بر این باور استوارند که زنان بعدا پشیمان خواهند شد. اما او استدلال کرد که چنین تصمیماتی عموما غیراخلاقی‌اند و طبق قوانین استرالیا می‌توانند مصداق تبعیض به حساب بیایند.»
این نگرانی که افراد ممکن است از عمل‌هایی مانند وازکتومی و یا بستن لوله‌های رحمی پشیمان شوند و نظرشان در مورد فرزندآوری تغییر کند، از جمله دلایلی است که سبب می‌شود برخی متخصصان از انجام این جراحی‌ها خصوصا در مورد افراد جوان خودداری کنند. اما تحقیقی که در مجله Obstetrics and Gynecology، منتشر شده نشان می‌دهد بیشتر زوج‌هایی که تصمیم به عقیم‌سازی خود گرفته‌اند، از این تصمیم راضی هستند و هرگز پشیمانی را تجربه نکرده‌اند.
سو در ۲۵ سالگی باردار شد و اقدام به سقط خودخواسته جنین کرد. پس از بیش از یک دهه تلاش و امتحان انواع مختلف روش‌های پیشگیری از بارداری، از جمله آی‌یودی که عوارض جانبی زیادی در پی داشت، سرانجام او در ۳۷ سالگی توانست لوله‌های رحمی‌اش را مسدود کند.
سو تعریف می‌کند: «لحظه‌ای که می‌خواستند بیهوشم کنند، یکی از اعضای تیم پزشکی از من سوال کرد که چند تا بچه داری؟ و وقتی جواب دادم هیچی، برای لحظاتی همه خشکشان زد. فکر نمی‌کردم درک اینکه زنی ۳۷ ساله هرگز نخواهد بچه‌دار نشود انقدر برای دیگران مشکل باشد. وقتی دوست بسیار روشنفکر و مترقی‌ام به تفصیل برایم توضیح داد که چقدر از این تصمیم من وحشت‌زده شده، فهمیدم که نباید این موضوع را با دیگران به اشتراک بگذارم.»
سو باور دارد که زندگی‌اش بدون فرزند هم کامل است: «در تمام دوران حرفه‌ای زندگی‌ام، معلم و منتور بوده‌ام. در دانشگاه تدریس کرده‌ام، در حال حاضر یک استودیوی رقص باله را مدیریت می‌کنم که تماما با افزایش اعتماد به نفس افراد مرتبط است. من به والدگری فکر کردم و با خودم گفتم که باید بین مادر شدن و تمام چیزهای دیگر یکی را انتخاب کنم.»
سو می‌گوید که علنی صحبت کردن درباره انتخاب بچه‌دار نشدن و دلایل پشت آن، همچنان امری دشوار است اما او معتقد است متوقف شدن زندگی در دوران پاندمی سبب شده مردم وقت داشته باشند و به آینده فکر کنند، به اینکه چه می‌خواهند و اینکه آیا بچه داشتن جزئی از آن خواسته هست یا نه. او امیدوار است برای آنانی که انتخاب کرده‌اند بچه نداشته باشند، فرایند انتخاب روش‌های پیشگیری از بارداری، از جمله وازکتومی، داروهای ضدباروری برگشت‌پذیر طولانی‌مدت Larc یا بستن لوله‌ها، راحت‌تر از آنچه که او متحمل شده، باشد.
«اگر شما به اندازه‌ای سن دارید که تصمیم بگیرید بچه داشته باشید، پس مطمئنا آنقدر هم بالغ هستید که بتوانید تصمیم به بچه‌دار نشدن بگیرید.»
«من نمی‌فهمم چرا این موضوع انقدر غیر قابل پذیرش به نظر می‌رسد و رسوایی قلمداد می‌شود. چرا مردم باید در مورد عقیم شدنشان بیش از بچه‌دار شدن فکر کنند. منظورم این است که افراد ممکن است خیلی اتفاقی باردار شوند، اما شما نمی‌توانی یک پروسه درمانی اتفاقی داشته باشی، باید از موانع زیادی عبور کنی و خیلی عجیب است که تصمیم دائمی‌تر شما اینطور مورد مذمت اجتماعی قرار می‌گیرد»
در دوران پاندمی تمایل برای بچه‌دار شدن نیز تحت تاثیر قرار گرفته است و این فقط در مورد زنان نیست، تعداد درخواست‌ها برای عمل وازکتومی هم در سال ۲۰۲۰ به طور معناداری افزایش یافته است. به گفته «استوکل»، مدیر کسب‌وکار خدمات و عملیات بالینی ارائه‌دهنده خدمات تنظیم خانواده در کوئینزلند، دلایل چندی برای این مساله وجود دارد یکی اینکه پاندمی و سایر مسائل مانند تغییرات اقلیمی باعث شده تا مردم تمایلی به داشتن فرزندان بیشتر نداشته باشند. یا اینکه اصلا نخواهند بچه داشته باشند. بنابراین آنها به دنبال راه حل‌های دائمی برای بچه‌دار نشدن می‌گردند. پاندمی همچنین به مردم فرصت بیشتری داده تا در مورد سلامتی و آینده‌شان فکر کنند. برای بعضی از مردم هم این وضعیت پاندمی، ترس بسیار زیادی را آورده است.
بعضی از افرادی که برای بارداری برنامه داشتند، تصمیم گرفته‌اند تا به دلیل عدم امنیت مالی و سایر عوامل استرس‌زای جدید و همچنین وضعیت غیرقابل پیش‌بینی کنونی به خدمات سقط جنین دسترسی پیدا کنند. بعضی از مردم می‌خواهند به روش‌های موثرتر پیشگیری از بارداری دسترسی پیدا کنند، چون می‌دانند که دسترسی به خدمات سقط جنین می‌تواند دشوار باشد.
او می‌گوید که کارمندان ما هر روز از مردم بیشتری می‌شنوند که والد نبودن را انتخاب می‌کنند. به خصوص زنان جوان که نمی‌خواهند بچه‌دار شوند. هشتگ childfree هر روز بیشتر استفاده می‌شود.
جمال حکیم، مدیرعامل ماری استوپس استرالیا می‌گوید هر کسی حق دارد که برای بدنش تصمیم بگیرد. دسترسی به خدماتی مانند وازکتومی یا بستن لوله‌های رحمی باید برای هرکسی در دسترس باشد. با این حال این مساله همیشه در عمل با موانعی مواجه می‌شود، به ویژه برای کسانی که تصمیم گرفته‌اند بچه‌دار نشوند.
در می ۲۰۱۹ ماری استوپس استرالیا کمپینی را راه‌اندازی کرد که در آن از کسانی که برای گرفتن خدمات عقیم‌سازی با دشواری مواجه شده بودند خواسته بود تا پیام‌های خصوصی برای این مرکز بفرستند. بسیاری از زنان گزارش دادند که روش‌های جایگزین پیشگیری از بارداری را که امتحان کرده‌اند برایشان عوارض جانبی به همراه داشته یا گاهی بطور ناخواسته باردار شده‌اند و یا به دلیل پیدا نکردن روش‌های مناسب پیشگیری، باردار شده‌اند درحالی که بچه را نمی‌خواسته‌اند.
کسانی که تصمیم گرفته‌اند بارداری ناخواسته‌شان را ادامه دهند معمولا با مسائلی از قبیل کم بودن وزن نوزاد در هنگام تولد، کاهش میزان شیردهی، تاخیر در رشد کودک و افزایش مرگ و میر نوزادان مواجه بوده‌اند.
«آنا» زن دیگری است که تصمیم گرفته است هرگز بچه‌دار نشود و عقیم شدن دائمی را انتخاب کرده است. او می‌گوید که او و همسرش هنوز نتوانسته‌اند به بعضی از اعضای خانواده همسرش بگویند که نمی‌خواهند بچه‌دار شوند و اینکه چه کرده‌اند. علی‌رغم استفاده او و همسرش از وسایل پیشگیری از بارداری، آنا قبلا دوبار حامله شده و ناچار به سقط جنین شده است. او می‌گوید:« من دیگر با هیچ‌کدام از وسایل پیشگیری از بارداری احساس امنیت نمی‌کردم. فکر می‌کنم کاملا به تأثیری که بچه می‌تواند بر سبک زندگی شما بگذارد آگاهم. بر بدنتان؛ بر عادات زندگی و خوابتان. من و همسرم هر دو در دوره‌ای از زندگی‌مان از افسردگی رنج برده‌ایم. من مستعد اضطراب هستم و می‌توانم تصور کنم که داشتن یک بچه کوچک، محرومیت از خواب و دیگر عادات زندگی چه بلایی می‌تواند بر سرم بیاورد.»
آنا می‌گوید او امیدوار است زمانی برسد که او و همسرش بتوانند راحت‌تر در مورد این تصمیمشان با دیگران و به خصوص خانواده همسرش حرف بزنند. «ما باید بتوانیم در مورد این مساله بیشتر حرف بزنیم.»
منبع:
